Tak bardzo Cię nie ma
I tak bardzo tęsknię
Chodź bardzo dużo
jesteśmy ze sobą

I bardzo pragnę
I tak bardzo chcę
być obok teraz
być tylko z Tobą

I bardzo rozłąką robi mi krzywdę
I bardzo ta krzywda mnie krzywdzi stale
I każda noc bardzo będzie zimna
Bo bardzo potrzebne mi Twoje ramię

Bardzo nie wiem
Bardzo nie rozumiem
I tak bardzo słów nie dobieram porządnie

Wszystko tak bardzo pachnie Tobą
I wszystko bardzo Cię przypomina
I bardziej niż bardzo tęsknię
Bo bardziej niż bardzo Cię kocham

Trochę nie najlepiej
Trochę źle
Trochę żałuję słów, które wypowiadałam
                                     trochę na marne
Trochę mi ciężko
                   Trudno mi trochę
I trochę nikt mnie nie broni

Trochę odbiera chęci i siłę

I zostaje mnie
Tylko trochę

Chciałabym
Zapomnieć złe
zapomnieć zło..
Chcę.

Nie pamiętać tych nocy
I koszul od łez mokrych
I oczu piekących
Oczu spuchniętych

Chciałabym moje obietnice
Spełnić
Chciałabym obietnice obiecane
Ujrzeć spełnione

Chciałabym szczęście posiąść
Lecz posiąść w pełni nie mogę

Bo moja trawa zawsze zielona w innym miejscu niż powinna...

Smutno
Pusto
Przykro

         doskonale odczuwam niedoskonałość bytu

Ludzkiego
Mojego

        doskonale wiem, że niedoskonałe są zakończenia

Moje
W których jak dziecko pokładam
                                       nadziei pokłady

Gdybym chciała pisać dramaty
To bym pisała
I pisałabym
Ale nie piszę
                          bo nigdy nie lubiłam dramatów

Jak to jest
Że jesteś tak blisko
A nie mogę mieć Cię obok?

Jak to się dzieje
że tęsknię za Twymi oczami
gdy tylko mrugniesz

Jaka siła sprawia
że tak długo
nie mogę
Cię zobaczyć

Czemu tak boli
świadomość
że zobaczę Cię dopiero
jutro.

Dlaczego tak często
Gdy jesteś
To już czuję
Że nie będzie Cię za chwilę

Dlaczego poczuję się
jak w więzieniu
Gdy w miesiącu
kwitnienia kwiatów
znikniesz na tyle nocy

Czemu łzy ogrzewają me policzki
na myśl o tym
jak wielką miłością Cię darzę

Dlaczego tyle pytań
z nami się wiążę
A nie potrafimy
odszukać odpowiedzi?

Czy ja mogę?


Tak, oh, wiesz
Tak, garściami
I tak nieuporządkowanie
acz porządnie

Tak źle i tak dobrze
Naraz
Tak ciągle
Tak w myślach i tak na żywo

Tak w snach
I na jawie
Tak bez ustanku
Tak prawdziwie

Bo ja tak
Tak, dobrze wiesz
Tak tylko trochę
Tak w sumie bardziej
Najbardziej


Bo ja Ciebie
Ty wiesz
Najbardziej Ciebie
I tylko Ciebie


Czy ja mogę tak Cię kochać?

Gdy stanę przed Tobą
W pełni nieskromności mojej
I kiedy już zapłonę przed Tobą
Niepojętym wstydem

Proszę, wybacz.

Bo biorę na siebie
Odpowiedzialność wszelką
Za każdą krzywdę
Którą Ci wyrządziłam
I nie umiem nic wydusić z siebie,
więc proszę,
 wybacz.

Nie zliczę moich win
I nie zdefiniuję każdego mojego błędu
Dlatego proszę,
Wybacz.

Wiem, że to stanie przede mną
W tym dniu, który Ty sama wybierzesz
I usilnie
Z każdej siły, którąś mi dała

Proszę, wybacz.


Bo na niczym nie mogę
I na niczym nie chcę
I nic mi tyle nie da
Za to weźmie mi wiele

Nic mi nie jest tak bliskie
I jednocześnie tak dalekie
Nic tak perfekcyjne
I nic nie jest tak mądre w głupocie ludzi

Nic poza Tobą nie jest godne niczego..

Miłości, wybacz.